
„Własne pędy, własne liście zapuszczamy każdy sobie…
I korzenie – oczywiście – na wygnaniu, w kraju, w grobie;
W dół, na boki, wzwyż ku słońcu,
na stracenie, w prawo, w lewo…
Kto pamięta, że to w końcu jedno i to samo drzewo…”

Drodzy Państwo, Szanowni Absolwenci Szkoły przy Oporowskiej !
Drzewo – symbol życia, szlachetności, doskonałości, mądrości, odradzania, metafora tego co metafizyczne, ukryte, niepojęte – za sprawą korzeni : tego, co ziemskie – za sprawą pnia i tego, co boskie – za sprawą korony.
I podobnie jak ono – potężny organizm, który rozwija się dzięki życiodajnym sokom z maleńkiej sadzonki, tak i szkoła ma swoje korzenie, które przez lata – dzięki determinacji, pracy i oddaniu wielu pokoleń ludzi, stawały się coraz silniejsze, rozrastały się i wypuszczały nowe pędy.
A wszystko zaczęło się w latach 30-tych ubiegłego stulecia kiedy to powstała w Kutnie Publiczna Dokształcająca Szkoła Zawodowa. Potem przekształcono ją w Zasadniczą Szkołę Metalową, która stała się zalążkiem naszej szkoły. W 1953 roku zmieniła się ona w Zasadniczą Szkołę Kolejową z siedzibą na Azorach. Ostatecznie w 1957 roku rozpoczęła działalność Zasadnicza Szkoła Zawodowa.
Mijały lata, drzewo – mając już mocne korzenie – stawało się coraz większe, rozwijało swoje pędy.
W 1961 roku otwarto Technikum Mechaniczne a w wiosną 1965 roku rozpoczęto pierwsze prace przy budowie nowej szkoły i internatu w Kutnie przy ulicy Oporowskiej 7.
Mijały kolejne lata, często burzliwe, następowały zmiany…
Dziś po latach Drodzy Państwo, z korzeni małej sadzonki wyrosło potężne drzewo, pełne życiodajnej mocy i owoców mądrości, które mogły spożywać pokolenia.
Jego koronę tworzą kolejne mijające jubileusze : Zasadniczej Szkoły Zawodowej, Technikum Mechanicznego oraz Liceum Ogólnokształcącego.
Lecz tak jak drzewo żyje dzięki życiodajnym sokom ziemi, tak szkoła mogła rozwijać się dzięki energii, pracy, determinacji, wrażliwości i miłości ludzi.
Dzięki Wam – kochani Absolwenci, dzięki Wam – nieutrudzeni, oddani szkole Nauczyciele oraz Pracownicy Administracji i Obsługi.
W tym miejscu pragnę też złożyć hołd tym wszystkim, którzy tworzyli historię Szkoły, a których nie ma już wśród nas – DZIĘKUJEMY !
Pragnę z tego miejsca zwrócić się do aktualnych Uczniów Szkoły przy Oporowskiej – dbajcie o to drzewo aby wciąż rosło – ku górze – ku słońcu. Niech rozwija się i wydaje dorodne owoce, cieszyło oczy i serce, niech opiera się burzom i wichrom…
Ma przecież potężne korzenie !